بیمه عمر در کشورهای اروپایی و پیشرو در صنعت بیمه
جهت روشن شدن وضعیت ببیمه عمر در کشورهای اروپایی و بیشتر مطلب لازمست به یک نمونه از جدیدترین بیمه های عمر به شرط حیات که در کشورهای اروپایی و پیشرو در صنعت بیمه ارائه می شود اشاره شود. یکی از انواع بیمه های به شرط حیات بیمه ای است که طی آن کارکنان یک مجموعه (دولتی یا خصوصی) در زمان فعالیت و دوران خدمتشان حق بیمه ای را به صورت ماهانه به بیمه گر می پردازند که عمدتاً از فیش حقوقی افراد کسر شده و به حساب بیمه گر منظور می شود.
در عوض بیمه گر تعهد میکند که در صورت حیات بیمه شده پس از مدت خدمت یعنی در بازنشستگی؛ سالانه بیمه شده را به همراه یک نفر از نزدیکان او به انتخاب خود بیمه شده به یک مسافرت خارج از کشور برده و به مدت یکماه به جز هزینه خرید کالا و سوغاتی و سایر هزینه های شخصی، کلیه هزینه های رفت و برگشت، اسکان در هتل، گردش و تفریح، بازدید از مناطق توریستی، غذا و … را بپردازد.
بیمه شدگان حتی در انتخاب کشورهای مقصد نیز آزادانه عمل نموده و در ابتدای مدت بیمه نامه با انتخاب هر گروه از کشورهای مقصد حق بیمه متفاوتی نیز پرداخت می کنند. به نظر شما اگر چنین بیمه ای در کشور ما وجود داشته باشد ضریب نفوذ بیمه عمر در صنعت بیمه ما چقدر تغییر می کند؟
بیمه عمر به شرط حیات در کشورهای بدون ثبات اقتصادی
طبیعی است که در کشورهایی که بازار پول و سرمایه در آنها از ثبات لازم اقتصادی برخوردار نباشد بیمه گران در سرمایه گذاری های خود با مشکل مواجه می شوند و در نتیجه به سختی می توانند از عهده تعهدات خود در بیمه عمر به شرط حیات برآیند. لذا در این کشورها بیمه گران ترجیح می دهند این نوع بیمه را وارد بازار ننمایند. در ایران نیز بیمه عمر به شرط حیات اگرچه طبق مصوبات شورای عالی بیمه معتبر شناخته شده و شرایط عمومی آن هم تنظیم شده است. اما بیمه گران ترجیح داده اند که توان شبکه فروش خود را روی سایر بیمه های عمر متمرکز کنند.
این امر باعث شده تا بازار بیمه ای جمهوری اسلامی ایران، بیمه عمر به شرط حیات را در پرتفوی بیمه گران خود مشاهده نکند. این در حالی است که ظرفیت بیمه های عمر به شرط حیات برای تنوع بخشیدن به بازار بیمه عمر بسیار ظرفیت بالا و قدرتمندی است.
بیمه عمر ترکیبی (مختلط فوت و حیات)
هر یک از بیمه های عمر ذکر شده؛ یعنی بیمه عمر به شرط فوت و بیمه عمر به شرط حیات به تنهایی بخشی از ریسک افراد را پوشش میدهند؛ یعنی بیمه عمر به شرط فوت تنها فوت افراد را مدنظر قرار می دهد و به زنده ماندن توجهی ندارد و بیمه عمر به شرط حيات بالعكس؛ یعنی صرف نظر از فوت بیمه شده تنها زنده ماندن او را می بیند. این موضوع در بیمه های اموال طبیعی است و هر شاخه ای تنها خطرات خاصی را تحت پوشش قرار می دهد؛ مثلاً تعهدات بیمه گر در بیمه بدنه اتومبیل با بیمه شخص ثالث متفاوت است. هر چند که مورد بیمه در دو بیمه نامه یکی باشد. لیکن در بیمه های اشخاص و مخصوصاً بیمه عمر اگر بتوان هر دو خطر فوت و حیات را در قالب یک بیمه نامه واحد ارائه نمود، جذابیت بیمه نامه افزایش می یابد و در نتیجه بیمه گذاران اشتیاق بیشتری را نسبت به تهیه پوشش بیمه ای برای خود و خانواده نشان می دهند؛