مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری
مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شدگان واجد شرایط به سابقه پرداخت حق بیمه آنان بستگی دارد و در هر حال مدت آن از ۳۶ ماه برای بیمه شدگان مجرد و ۵۰ ماه برای بیمه شدگان متأهل و متکفل بیشتر نیست.
درصورت بروز این شرایط، مقرری بیمه بیکاری قطع خواهد شد:
- بیمه شده مجدداً به کار اشتغال یابد.
- بیمه شده بیکار بدون عذر موجه از شرکت در دوره های کارآموزی یا سوادآموزی خودداری کند.
- بیمه شده بیکار از قبول شغل تخصصی خود یا شغل مشابه پیشنهادی خودداری کند.
- بیمه شده بیکار، مشمول استفاده از مستمری بازنشستگی یا از کارافتادگی کلی شود.
- بیمه شده با دریافت مزد ایام بلاتکلیفی به کار اولیه برگردد.
- مدت زمان استحقاقی بیمه شده برای دریافت مقرری بیکاری خاتمه یابد.
- بیمه شده فوت کند.
بیکار شدگانی را که کارفرما وفق مقررات قانون کار و حسب آرای صادر شده از مراجع حل اختلاف مقرر در این قانون، به دلیل قصور در انجام وظایف محوله و یا نقض آیین نامه های انضباطی کارگاه اخراج کرده است، مستحق دریافت مقرری بیمه بیکاری نخواهند بود.
در صورتی که پس از پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شده ای، مشخص شود که بیکاری بیمه شده ناشی از اراده شخص وی بوده است، بیمه شده باید وجوه دریافتی به عنوان مقرری بیمه بیکاری را به سازمان تأمین اجتماعی بازپرداخت کند. همچنین بیمه شدگانی که با دریافت مزد ایام بلاتکلیفی به کار قبلی خود باز می گردند، باید مبالغ دریافتی را به تأمین اجتماعی برگردانند.
چنانچه بیمه شده بیکار، اشتغال مجدد خود را اعلام نکند و به رغم اشتغال همچنان به دریافت مقرری بیمه بیکاری ادامه دهد، باید مقرری دریافتی از زمان اشتغال را به تأمین اجتماعی برگرداند. مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری جزو سوابق پرداخت حق بیمه بیمه شده محسوب می گردد. همچنین مقرری بیمه بیکاری افراد واجد شرایط از روز اول بیکاری بیمه شده قابل پرداخت است.
انواع بیمه های اشخاص در بیمه های بازرگانی
حال که با شرایط و نوع پوشش ها و تعهدات بیمه گر در بیمه های اجتماعی آشنا شدیم، به بخش بازرگانی بر می گردیم و خواهیم دید بخش بازرگانی چگونه، تا چه میزان و تحت چه شرایطی پوششهای بیمه ای خود را ارائه می نماید.
در حالت کلی بیمه نامه ها با توجه به وجود ریسک در هر زمینه ای طراحی می شوند. مثلاً در بیمه های اموال، نوع خطراتی که داراییها را تهدید می کنند شناسایی می شوند و براساس آن، شاخه های بخش بیمه های اموال به بیمه های آتش سوزی، حمل و نقل، مهندسی و … تقسیم بندی می شوند. در بیمه های اشخاص نیز به همین منوال عمل شده و به این ترتیب در بخش بیمه های اشخاص سه نوع خطر اصلی وجود دارد که بیمه گران برای ارائه پوشش به این خطرات، بیمه نامه های خود را حول این سه محور اصلی طراحی کرده و در بازار بیمه ای کشور عرضه نموده اند. این خطرات عبارت اند از: فوت، حوادث و بیماری ها.
بنابراین بیمه های اشخاص به سه شاخه بیمه های عمر (بیمه زندگی)، بیمه های حادثه و بیمه درمان تقسیم می شوند که در ادامه هر یک از این بخش ها به تفصیل بررسی می شوند. در این فصل با انواع بیمه های عمر آشنا شده، شرایط، جداول و مسائل مربوط به هر کدام را بررسی خواهیم کرد.
بیمه عمر
یکی از مهمترین رشته های بیمه ای در تمام دنیا بیمه عمر است. این اهمیت تا جایی است که در کشورهای پیشرو در صنعت بیمه، بیمه گران به دو دسته بیمه گر عمر و بیمه گر غیر عمر تقسیم می شوند و هر کدام در زمینه تخصصی خود فعالیت می نمایند. يعني بيمه عمر را از تمام رشته ها از جمله: آتش سوزی، باربری، اتومبیل، مهندسی، مسئولیت و حتی از بیمه های حادثه و درمان نیز جدا نموده اند. جدا از اینکه این تخصص گرایی کارایی بیمه گران عمر را افزایش می دهد، اهمیت بیمه های عمر را نیز نشان می دهد. در ادامه، متن مشروح بیمه های عمر این اهمیت را به خوبی آشکار خواهد ساخت.
خطرات مطرح در بیمه های عمر دو خطر اصلی است که تحت عنوان فوت و حیات از آن نام برده می شود؛ یعنی مرگ و یا زنده ماندن اشخاص، موضوع این بیمه نامه است؛ لذا برای هر کدام از این موارد بیمه نامه ای مجزا طراحی شده است، اما قبل از آنکه به تشریح این بیمه ها بپردازیم، لازم است با فرم پرسشنامه یا همان پیشنهاد بیمه عمر آشنا شویم.
فرم پیشنهاد بیمه عمر
فرم پیشنهاد حاوی مشخصات و اطلاعاتی است که بیمه گر برای صدور بیمه نامه به آنها نیاز دارد. این اطلاعات شامل: مشخصات بیمه گذار و بیمه شده، سرمایه مورد تقاضای بیمه گذار، نام و مشخصات ذی نفعان در صورت فوت بیمه شده، اطلاعات مربوط به وضعیت جسمانی و سلامتی بیمه شده (اطلاعات مربوط به سلامتی بیمه گذار مورد نیاز نیست؛ چراکه تعهد بیمه گر در مورد بیمه شده اجرا می شود؛ بنابراین وضعیت سلامتی بیمه شده مورد سؤال قرار می گیرد نه بیمه گذار. مگر در مواردی که بیمه گذار و بیمه شده یک نفر باشند)، سوابق پزشکی و جراحی بیمه شده و خانواده او و نیز سایر اطلاعات لازم برای صدور بیمه نامه میباشد. بیمه گذار باید در تنظیم فرم پیشنهاد دقت لازم را داشته باشد و اطلاعات صحیح و کاملی را با رعایت اصل حد اعلای حسن نیت در اختیار بیمه گر قرار دهد. اگر این اطلاعات صحیح و یا کامل نباشند و بیمه گر نیز که اصل را بر حسن نیت گذاشته، با توجه به این اطلاعات بیمه نامه را صادر کند و حق بیمه را نیز دریافت نماید و پس از چندی بیمه شده؛ مثلاً براثر بیماری ای که قبل از بیمه شدن دچار آن بوده ولی به بیمه گر اعلام نکرده بود، فوت کند بیمه گر با استناد به ماده ۱۲ قانون بیمه غرامت بیمه عمر را غیر قابل پرداخت اعلام می کند و حق بیمه دریافت شده را نیز مسترد نمی نماید. حتی میتواند اقساط حق بیمه را نیز وصول نماید. اما اگر بیمه گر مطمئن شود که اطلاعات نادرست به صورت غیر عمد از سوی بیمه گذار ارائه شده یا اینکه خود بیمه گذار در زمان تکمیل پرسش نامه از وجود آن بیماری بی اطلاع بوده است خسارت را غیر قابل پرداخت اعلام می کند، اما حق بیمه پرداخت شده را معمولاً مسترد می نماید.
پی نوشت: ماده ۱۲ قانون بیمه هرگاه بیمه گذار عمداً از اظهار مطالبی خودداری کند یا عمداً اظهارات كاذبه بنماید و مطالب اظهار نشده با اظهارات کاذبه طوری باشد که موضوع خطر را تغییر داده یا از اهمیت آن در نظر بیمه گر بکاهد، عقد بیمه باطل خواهد بود حتی اگر مراتب مذکوره تأثیری در وقوع حادثه نداشته باشد در این صورت نه فقط و جوهی که بیمه گذار پرداخته است قابل استرداد نیست بلکه بیمه گر حق دارد اقساط بیمه را که تا آن تاریخ عقب افتاده است نیز از بیمه گذار مطالبه کند.